We zijn aangekomen bij de tweede Bolle Buiken Blog van Martin en Maartje. Hoe zijn de afgelopen vier weken voor hun geweest? Weten ze al wat het wordt? En, op deze Moederdag, went Maartje al een beetje aan het idee van moeder zijn?
“Ja, we krijgen een meisje!” Maartje vertelt het goede nieuws enthousiast. “We dachten van tevoren al dat het een meisje werd, en ons vermoeden werd bevestigd.”
Helemaal nieuw was het niet voor Maartje en Martin. “We hebben stiekem bij 16 weken al een geslachtsbepaling gedaan,” vertelt Martin. “Maartje‘s beste vriendin Laura was hier ook bij. Wat een speciaal moment, de tranen biggelden over de wangen!
“Bij de 20 weken kregen we opnieuw de bevestiging dat we een meisje krijgen”, vult Maartje aan. “Deze echo hebben we afgelopen week gehad. Alles was gelukkig goed, ze lag heerlijk te gapen in mama’s buik. Mijn moeder was er ook bij. Dit was een heel bijzonder moment.”
Geheim houden? Daar doen ze niet aan. “We hebben het iedereen verteld”, aldus Maartje. “Martin en ik zijn beide een open boek, en waren direct zo enthousiast dat we iedereen hebben opgebeld!”
Dat belooft nog wat voor de toekomst
“Nu de weken voorbij strijken, voelt het alsof onze kleine muis altijd al in mijn buik zat”, vertelt Maartje. “Ze is zeer actief aan het trappen en ontzettend stout. Bij elke belangrijke echo, zowel de combinatietest, de geslachtsbepalingsecho, als de 20-weken-echo moesten we gemiddeld 60 minuten wachten voordat ‘madame’ goed in positie lag.”
“Bij de geslachtsbepaling lag ze heerlijk demonstratief met haar beentjes gekruist te snurken, waardoor wij allemaal in lachen uitbarstten. Dat belooft nog wat voor de toekomst, schaterde Martin direct uit!”
Niet meer een dictator
Zowel lichamelijk als geestelijk is bij Maartje alles meer in balans dan voorheen. “Dat is heel gek, aangezien mijn buik steeds zwaarder wordt. Ik ben ’s avonds helemaal op, maar op een of andere manier voelt dat allemaal natuurlijk. Voor Martin is het ook fijner, dat ik niet meer als een dictator door het huis marcheer.”
Martin heeft hier nog wel een kleine aanvulling op. “Het enige lastige vind ik het feit dat Maartje snel moe is. Normaal gingen we vaak dingen ondernemen, maar doordat Maartje ’s avonds moe is, kan dat helaas niet meer zo vaak. Dat is even wennen voor mij. Maar we genieten samen wel optimaal, afgelopen maand zijn we op de zogeheten ‘Babymoon’ geweest op de Canarische Eilanden. Hier hebben we intens genoten met z’n tweetjes!”
Het mooiste aan dit trimester voor Martin is dat hij zijn dochter heel erg goed voelt schoppen in Maartje’s buik. “Dit is een onbeschrijfelijk gevoel, ik voel nu eindelijk ook iets! Dat schept een bijzondere band. Voorheen hoorde ik de verhalen van Maartje hoe het voelt, maar nu kan ik het echt zelf ervaren.”
Helaas heeft het gezinnetje een lid minder, aangezien de hond van Maartje en Martin, Wolfje, tijdens hun vakantie is overleden. “Dit geeft ons veel verdriet, en extra omdat hij nooit met onze kleine muis zal kunnen knuffelen. Hij zal nooit stiekem een liefelijk likje over haar bolle wangetjes kunnen geven, dit maakt het extra verdrietig. Een onderdeel van je familie overlijdt en er is tegelijkertijd een nieuwe op komst. Zo gaat het leven helaas door.”
Mama zijn
Op deze Moederdag willen we even extra stil staan bij het feit dat Maartje straks ook mama is. Hoe ziet dat er voor haar uit? Wat voor moeder zal ze volgens haar worden? En wat denkt Martin?
“Sinds we onze muis voelen schoppen is ze ook echt een actief onderdeel van ons gezin geworden. Samen lezen we boekjes, luisteren we naar en dansen we op allerlei soorten muziek. Van reggae, motown, rap tot klassiek!” Vertelt Maartje. “Je leeft echt al veel meer met het besef dat zij er is, doordat je fysiek haar aanwezigheid voelt. Ze is echt een onderdeel van ons gezin.”
“Ik ben zelf streng opgevoed”, legt Maartje uit. “Martin heeft een wat lossere opvoeding gehad. Maar uiteindelijk hebben wij beide dezelfde normen en waarden. Martin is van zichzelf zeer gestructureerd en ik ben ‘lichtelijk’ chaotisch. Ik ben bijvoorbeeld altijd wel iets kwijt. Dan is Martin er, mijn externe harde schijf, die me herinnert aan waar het is. Kortom, we vullen elkaar mooi aan.
Mijn moeder is rustig en mijn vader is een stuk drukker en hij houdt van gekkigheid. Ik denk dat ik een combi ben. Indien nodig, blijf ik rustig, maar ik hou ook wel van ouwehoeren. Een lolletje hier en daar kan ik zeker wel waarderen. Als moeder hoop ik streng, doch rechtvaardig te zijn. Vrijheid in gebondenheid. Dat hoop ik na te kunnen streven.”
“Ik denk dat Maartje een fantastische moeder zal worden”, vult Martin aan. “Dit klinkt heel erg cliché, maar hoe ik haar ervaar als persoon, denk ik ook dat ze zal zijn als moeder van onze meid. Maartje is intelligent, geestig, liefdevol, staat altijd voor je klaar en heeft een hart van goud. Dit zijn allemaal kwaliteiten, die er in mijn ogen voor zorgen dat zij een goede moeder wordt.”
Verlangen en verwonderen
“Ik kijk er naar uit om heerlijk met haar te knuffelen, haar voor te lezen en er voor haar te zijn”, droomt Maartje weg. “Zowel fysiek als emotioneel, dat we haar hopelijk kunnen bijstaan en achter haar en haar keuzes staan. Zodat zij een zelfstandige, zelfverzekerde, sociale jonge vrouw wordt.”
Er zijn ook situaties waar Maartje erg benieuwd naar is. “Als ze ziek wordt, lijkt me het heel erg moeilijk om niet te bezorgd te worden. En als mensen zich gaan bemoeien en commentaar gaan leveren op onze opvoeding. Ik ben benieuwd hoe ik daar op zal reageren!”
Ondertussen is er ook nog de verhuizing
“1 juli krijgen we de sleutel, maar alle voorbereidingen zijn al in gang gezet”, vertelt Maartje. “Alle externe troepen zijn ingezet, super handig, dat nesteldrang-gevoel. Toen we het huis hadden gekocht, hebben wij een heel plan opgesteld, wat wanneer gedaan moet worden. Als alles verloopt zoals wij ingepland hebben, is midden juli alles klaar!”
En de baby-inkopen? Hoe staat het daarmee? “Om eerlijk te zijn hebben wij alles al klaar, afgezien van een paar kleine dingen die je zo kunt kopen in de winkel. De wieg, het badje en commode heeft mijn moeder bewaard, dus onze kleine muis ligt straks in de wieg waar haar mama in heeft gelegen. Zeer bijzonder dat zij straks ook op de commode ligt, waar haar moeder vroeger ook lag met een vieze poepluier. Ook alle kleertjes, in alle maten, hebben wij al in huis gehaald. Blame the nesteldrang!”
De vorige blog van Maartje en Martin niet gelezen? > Lees hem hier nog even terug. Over vier weken vertellen ze je weer alles over de zwangerschap en wat daar bij komt kijken. Kun je zo lang niet wachten? Volgende week vertellen Sybrich en Reimer in hun tweede blog je ook weer van alles!
