“Opa en oma zijn echt gewoon opa en oma. Ze genieten van Kiki, en zijn enorm lief. Maar ze bemoeien zich verder niet met de opvoeding. Hoewel Martin’s vader wel al vroeg of ze niet deeltijd Kiki mochten hebben”, lacht Maartje. “Of we niet een regeling konden treffen. Ze vinden het zo gezellig met haar.” 
"Afgelopen weekend hebben we voor het eerst twee nachten zonder Kiki doorgebracht. Ze sliep bij mijn ouders”, vertelt Martin. “En bij opa en oma, daar gaat alles net even op een wat rustiger tempo. Kiki wordt daar heel relaxed van. Ze heeft zelfs ’s ochtends, net als bij ons altijd, lekker tussen opa en oma in in bed geslapen. Zo lief.”
Opa en oma, goeie raadgevers.
“Ja, ze zijn echt heel lief met Kiki, en vinden het erg leuk als ze bij hun is. Maar ze bemoeien zich verder niet met hoe we het met Kiki aanpakken”, vertelt Martin. “Maar ik bel wel eens”, vult Maartje aan. “Als ik iets niet weet, of even niet weet hoe ik het aan moet pakken, dan bel ik mijn moeder wel. En dan zijn ze er ook gewoon, staan ze klaar om raad te geven. Dat is heel fijn.”
“Onze benadering is misschien ook wel precies hetzelfde als die van onze ouders”, vertelt ze verder. “We komen beide uit een heel warm nest, heel relaxed en gezellig, dus we hebben van hun echt wel het beste voorbeeld gehad daarin. Dit willen we ook graag met Kiki hebben, en hebben we nu ook al trouwens”, lacht ze. “Je merkt het ook terug, als onze ouders dan op bezoek komen”, vult Martin aan. “Het is meteen heel eigen, heel warm en liefdevol. We zijn allemaal echt kindermensen, het gaat ook heel natuurlijk.” 
Voor het eerst bij opa en oma logeren.
Martin vertelde het al even, maar afgelopen weekend heeft Kiki voor het eerst twee nachten bij de ouders van Martin doorgebracht. “Dit was de eerste keer dat we echt even helemaal zonder haar waren”, vertelt Maartje. “Daarvoor had de buurvrouw wel eens een uurtje opgepast, maar voor de rest van de tijd is Kiki altijd bij ons geweest.”
Of dat moeilijk was, zo twee nachten zonder hun kleine meid voor het eerst? “Nou, dat viel heel erg mee”, vertelt Martin. “Je merkt dan pas hoe veel je eigenlijk de hele tijd met Kiki bezig bent. Ja, we hebben nu een kindje, maar we zijn ook nog gewoon Martin en Maartje. Zo samen even tijd doorbrengen, dat was echt wel even heel fijn.”
“Hoewel je jezelf er dan wel op betrapt dat je het alsnog wel vaak over Kiki hebt”, lacht Maartje. “Maar het was wel heel fijn om even wat tijd voor elkaar te hebben, en wat meer over andere dingen te hebben. Dat is denk ik ook wel belangrijk, dat we die tijd hebben.”
Ouders, maar ook gewoon Martin en Maartje
“We merken dat we misschien dingen wel wat anders doen dan de meeste ouders. We hebben vaak ’s avonds wel even visite, en dit vinden we gewoon heel gezellig. Nu we Kiki hebben, willen we dat niet veranderen. Heel veel moeders zouden zeggen of het niet beter is om even wat rustig aan te doen, maar dit is hoe we zijn. We zijn ouders, maar ook nog steeds gewoon Martin en Maartje, zoals we net al zeiden.”
“En Kiki vind het heel gezellig. Vaak zit ze ’s avonds lekker er bij, in de newbornset van Stokke aan tafel. Dan is ze heel gezellig”, vult Martin aan. “We denken dat ze daar ook een heel relaxte meid van wordt, als ze lekker veel mensen om haar heen heeft en het gewoon leuk vindt. Maar dat weten we nu nog niet natuurlijk”, lacht Martin. “Over tien jaar hebben we het daar nog eens over”.
Kiki ontwikkelt zich al snel
“Ja, het baby-achtige is er al wat af hoor”, lacht Maartje. “Kiki is niet meer een zoutzakje. Ze beweegt veel, kijkt af en toe naar haar handjes, en ze kan echt naar je mond staren omdat er geluid uit komt. En ook schilderijen vind ze interessant.”
"Ze gaat vanaf vanavond ook in haar ledikant, op haar eigen kamer. Ook fijn voor onze nachtrust denk ik”, lacht ze. “Ik merk dat ik bij elk kikje of geluidje meteen wakker ben, omdat ze nog bij ons op de kamer in het wiegje slaapt. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.”
“Je merkt wel dat ze echt een dochter van mij is”, vertelt Martin. “Ze kan echt enorm hard schreeuwen als ze honger heeft. Dan is er geen land mee te bezeilen. Dat is ook een beetje Colombiaans, heel gepassioneerd. Wel grappig om te zien. Als ik honger heb, is er ook geen land met mij te bezeilen, hahah”.
Het meest bijzondere moment van de afgelopen tijd
“Nou, dat is wel een beetje een aparte deze keer. Maar ze heeft in mijn mond gespuugd. Haha ja, ik zou haar een kusje geven, maar mevrouw moest nog even een klein boertje laten en toen kwam er wat voeding mee. En dat liep zo, recht in mijn mond”, vertelt Martin lachend. “Maar het gekke is, normaal zou ik dat echt zo vies vinden, maar het is mijn eigen kind, en zelfs dit vond ik niet erg.” 
Hoe het slapen in het eigen kamertje Kiki zal bevallen? Martin en Maartje vertellen het je over vier weken, in de volgende Bolle Buiken Blog. Volgende week vertellen Sybrich en Reimer je uitgebreid over hun ervaringen met kleine Jilles en opa en oma. Tot die tijd kun je nog een heleboel meer blogs lezen. Zo vertelden Sanne en Dennis vorige week uitgebreid over hun ervaringen rondom borstvoeding, en vertelden Marjanne en Watse over hoe ze omgaan met een huilende baby.
