“We hadden voor de zekerheid ook nog een neutraal pakje in de koffer mee naar het ziekenhuis. Stel dat ze zich vergist hadden, dan zou ik mijn zoontje niet als eerste pakje een meisjespakje aan willen doen.”
Marjanne en Watse hadden een heel vluchtkoffertje voorbereid voor de bevalling van hun tweede kindje. “Ik had alle lijstjes die ik kon vinden op internet naast elkaar gezet”, vertelt Marjanne. “Ik wilde zo volledig mogelijk zijn met alles wat ik mee zou nemen naar het ziekenhuis, dus ik heb alles afgestreept. We hadden een rolkoffertje mee, maar dat was een stuk minder dan bij de Marc.”
“De eerste bevalling was natuurlijk heel anders, zeker met Marc zijn verhaal. Ik weet nog dat we toen naar het ziekenhuis reden. De zon kwam net een beetje op, het was heel vroeg in de ochtend. Er was niemand op de weg. Onze auto zat vol met spullen, omdat we wel wat langer in het ziekenhuis zouden blijven. Het voelde net alsof we heel vroeg in de ochtend op weg waren naar Schiphol, op vakantie. Maar we gingen ons eerste kindje verwelkomen. Dat was best wel een operatie toen.”
Bijna niets gebruikt uit de koffer die mee ging naar het ziekenhuis
“Deze keer wilde ik gewoon een vluchtkoffertje klaar hebben staan”, vertelt Marjanne. “Er zaten wat basics in. Maar wel heel volledig, door al die lijstjes die ik vergeleken had. Kleding voor ons, eten, eerste pakjes, Snelle Jelles, druivensuiker. Uiteindelijk bleken we bijna niks nodig te hebben gehad van alle extra dingen. Het ging zo snel! Alleen de toilettas, maar die hadden we per ongeluk in de auto laten staan”, lacht Marjanne.
“Ik had ook al een flesje donormelk mee genomen naar het ziekenhuis. Die hadden we net voordat we weggingen uit de vriezer gehaald. Ik wilde natuurlijk graag dat Fardau dit meteen kon krijgen. Maar omdat de bevalling zo snel ging, was de melk zelfs nog een beetje bevroren toen ze het wilden geven. De zuster heeft het toen nog maar snel met wat warm water opgewarmd.”
Wat wel echt enorm handig is, waar Marjanne bij Marc nog niet aan had gedacht? “Een verlengsnoer. Al die bedden zijn vrij ver van stopcontacten. Met al die telefoons en apparaten van ons die maar drie uren meegaan, hebben we ze vaak wel nodig. En dan is het wel heel handig dat je gewoon bij het bed kunt opladen.”
De eerste keer op pad met Marc in vergelijking met de eerste keer op pad met Fardau.
“Poeh, toen we de eerste keer met Marc op pad gingen was ik echt nog wel heel anders”, vertelt Marjanne.
“Ik had van alles gelezen over hoe je je kindje het beste kon vervoeren. Ons eerste ritje was een tripje naar het ziekenhuis, ter controle. Ik had toen de Maxi-Cosi en de kinderwagen mee, en heel veel spulletjes in de tas.” “Ik had gelezen dat je kindje niet langer dan anderhalf uur in een Maxi-Cosi mag zitten. Nou, het ritje naar het ziekenhuis alleen was drie kwartier”, legt Marjanne uit. “Dus ik bedacht me dat hij snel weer plat moest liggen zodra we bij het ziekenhuis aan kwamen. Ja, daar ben ik nu wel iets soepeler in geworden. Ik neem nu niet meer allemaal extra dingen mee voor het geval ik ineens langer wegblijf. Dan is een ritje naar huis zo gemaakt, is wat ik nu meestal denk.”
“Het enige dat niet veranderd is, is dat ik me nog steeds wel druk maak over of ze het niet te warm of te koud heeft. Dat had ik met Marc al, en ik heb dat met Fardau nog steeds. Als ik dan even wil voelen in haar nekje, dan is dat ook wel weer wat sneu, want ik heb zelf altijd hele koude handen”, lacht Marjanne.” 
Veel op pad met de draagzak
Met Marc is het nooit echt een succes geweest, een draagdoek. “Marc huilde best wel regelmatig”, legt Watse uit. “Overdag was hij heel erg onrustig, het enige dat hielp was met hem rondlopen. Ik liep dan ook hele avonden door kamer met hem, tot mijn armen echt pijn deden.”
“Op een gegeven moment hebben we een draagdoek van iemand geleend. Hij was toen alleen al wat ouder, en hij was behoorlijk overstuur, dus dat werkte niet”, vertelt Watse. Om die reden hebben Marjanne en Watse voor kleine Fardau al tijdens de zwangerschap een draagzak gekocht. “Ik dacht: wat er ook gebeurt, ik ga niet meer hele avonden zo lopen.”
“We hebben tijdens de zwangerschap van Fardau een draagzak gekocht die eigenlijk een beetje tussen een draagdoek en draagzak in. Maar die vond ik niet ideaal. Ze zat er wel heel lekker in, het nekje werd goed ondersteund, maar het waren te veel handelingen. Vooral voor Watse. Toen zagen we een echte draagzak in de aanbieding, en dat leek Watse ook wel wat. Die gebruiken we nu dus regelmatig, ze zit er heel gemakkelijk in.”
“Later heb ik ook nog een draagdoek gewonnen”, vult Marjanne aan. “Daar ben ik ook heel blij mee. Die stof, daar zit ze toch nog net wat meer geborgen in. Ik merk dat Fardau dat ook heel fijn vindt. Het is alleen wel echt een enorme lap stof, en niet heel handig als je bijvoorbeeld op een parkeerterrein staat. Die draagzak gebruiken we dus wel veel meer.”
Hoe het verder met Marjanne en Watse gaat
“Ik ben alweer twee weken aan het werk”, vertelt Marjanne. “Ik vind het wel heel fijn, leuke nieuwe baan, nieuwe uitdaging. Ik merkte wel, de eerste week vooral, dat ik de kinderen erg miste. Overdag ging het wel, maar als ik dan ’s avonds thuiskwam van de eerste dagen, moest ik toch wel even een traantje laten. Allemaal hormonen natuurlijk ook nog”, lacht ze. “Maar deze tweede week was al een stuk beter hoor.”
“Watse geniet ook echt van zijn extra dag thuis met de kinderen. Hij kan er nog niet echt op uit door het tegenvallende weer, maar ze genieten volop van de tijd samen. Dat is eigenlijk wat we nu echt telkens doen. Weer terug naar het ritme, en genieten van alle momenten die we lekker samen hebben als gezinnetje.” 
En dat is vastgelegd
Behalve werken en genieten hebben Marjanne en Watse nóg een bijzondere dag gehad de afgelopen weken. “We hebben een fotoshoot gehad”, vertelt Watse. “Heel leuk, prachtige foto’s geworden in het Bos van Bakkeveen met ons gezinnetje. Met dank aan Feddema Fotografie. ”
“Met Marc hadden we destijds een newbornshoot gedaan. Maar daarna was hij wel een week van de kaart. Dus voor Fardau hebben we dat niet gedaan”, legt Marjanne uit.
“Maar laatst keken we de foto’s terug van die newbornshoot, en toen zei ik tegen Watse: Dit is toch wel heel mooi. Fardau is nu al wel wat ouder, maar nog steeds klein. We besloten om alsnog een fotoshoot te doen.” Wat een heerlijk gezinnetje is het.
Over vier weken vertellen Watse en Marjanne je weer uitgebreid over hun ervaringen. Wil je nou meer weten over wat je allemaal meeneemt in de koffer naar het ziekenhuis? Of wat je meeneemt als je met je kleine voor het eerst op pad gaat? > Lees dan ook eens de verhalen van Maartje en Martin en Sybrich en Reimer. Voor nog meer tips kun je volgende week ook nog de blog van Sanne en Dennis lezen.
> Wil je meer weten over draagdoeken en draagzakken? Lees hier dan meer over ergonomisch dragen.
