“Toen ik zwanger werd van Noë Joy dacht ik: ‘Heus, ik ga echt niet weer borstvoeding proberen! Wat een drama.’ Maar naarmate de zwangerschap vorderde begon het toch weer te kriebelen.” Na twee moeilijke periodes van borstvoeding, ging Sanne toch voor de derde keer proberen om het voor elkaar te krijgen. Op haar eigen manier. En met resultaat!
“Laten we bij het begin beginnen”, vertelt Sanne. “Bij Josefine ben ik heel dapper begonnen met borstvoeding. Dit heb ik nog geen maand volgehouden. Ze huilde veel, zeg gerust een huilbaby, tot ze een maand of vierenhalf, vijf was.”
“Al die tijd heb ik, voor mijn gevoel, gemarteld met het voeden”, legt Sanne uit. “Eerst heb ik het aan de borst geprobeerd. Maar na niet goed aan happen, spruw en het vele huilen, ben ik begonnen met kolven en het geven van de fles. De fles voor de nacht kreeg ze al kunstvoeding, omdat ik had bedacht dat ze misschien wel honger kon hebben.”
“Dit kwam zeker niet ten goede aan mijn productie. Na een maand of vijf was ik daar wel klaar mee en zijn we overgestapt naar kunstvoeding.”
Borstvoeding bij je tweede kindje
“Bij Vieve heb ik bij voorbaat gezegd”, vertelt Sanne, “als het weer een martelgang wordt dan stop ik er mee. En, ja hoor! Klakken aan de borst, wederom spruw. We hebben een lactatiekundige erbij gehad, maar niets hielp.”
“Dus ben ik na ongeveer twee weken begonnen met fulltime kolven. Na dit drie maanden volgehouden te hebben, zijn we al over gegaan op kunstvoeding.”
Kolven tijdens de zwangerschap: voorkolven
“Heus, ik ga echt niet weer borstvoeding proberen! Wat een drama”, dacht Sanne. “Maar naar mate de zwangerschap vorderde begon het toch weer te kriebelen.”
“Ik ben me gaan inlezen om goed voorbereid te zijn. Ik las toen dat sommige vrouwen vanaf 37 weken zwangerschap met de hand gingen kolven", vertelt ze. “Dit was dan meestal in verband met medische redenen, zoals bijvoorbeeld Diabetes. Op die manier hadden ze bij de geboorte wat voeding op voorraad, zodat de baby met eigen moedermelk bijgevoed kon worden in plaats van met kunstvoeding.”
“Ik had bedacht dat het zonder medische reden toch ook wel zou kunnen. Dus ik ben daar eigenhandig aan begonnen.” 
Zou het nu dan goed gaan met de borstvoeding?
“Uiteindelijk heb ik het ook aan de verloskundige verteld”, vult Sanne aan. “Die vond het prima. Voor ik bevallen was had ik al behoorlijk wat voeding in de vriezer liggen en mijn borstvoeding was al mooi op gang! Het was een klusje, twee keer per dag, maar het is het zeker waard geweest.”
“Toen ik bevallen was, hebben we Noë Joy gelijk aangelegd. Ik vond het erg spannend de eerste keer om weer aan te leggen. Dit omdat ik mezelf heb opgelegd dat het deze keer echt moest slagen en ik er al heel wat voorwerk voor had gedaan.”
“Het was een heel bijzonder moment. Ze dronk met volle slokken! Ze hapte goed aan en het ging voorspoedig. Achteraf kan ik er erg van genieten, hoe het gegaan is. Maar op het moment zelf was ik nog te veel onder de indruk, of hoe noem je het; vlak van de pijn die ik helaas heb moeten ervaren.’
Kleine tegenslag met borstvoeding
Hoewel het nu heel goed ging, begon het na een tijd toch weer. “Verkeerd aan happen, klakken, veel boeren en onrustig drinken”, vertelt Sanne.
“We hebben toen de lactatiekundige weer ingeschakeld. Deze lactatiekundige was een bekende van mijn moeder haar werk, dus ik wist dat het wel goed zat. De klik was er gelijk, het voelde vertrouwd.”
“We hebben de halve middag zitten praten en technieken uitgeprobeerd. Soms ging het beter, maar uiteindelijk klakte ze weer en liet ze het vacuüm los.” Maar Sanne bleef volhouden. “In plaats van de kolf te pakken, heb ik stug doorgezet. “We kwamen erachter dat de aardbeienvlek in haar neusje groeide. Die zorgde misschien wel voor een ademtekort”, legt Sanne uit.
“Uiteindelijk is het goed gekomen. Ze klakt nu niet meer en houdt goed het vacuüm. Nu laat ze alleen nog los uit nieuwsgierigheid, omdat ze alles om haar heen zo interessant vindt. Maar dat heeft elke baby vanaf een maand of vier.”
Voorkolven: Sanne raadt het zeker aan
“Dat voorkolven vanaf 37 weken kan ik iedereen aanraden. Mijn ervaring is er enorm goed mee”, vertelt ze. “Maar dit moet natuurlijk altijd in overleg met de verloskundige of gynaecoloog, want er zijn nogal wat contra-indicaties.
“Ik ben super trots dat we hebben doorgezet, en inmiddels al bijna 5 maanden voeden”, vertelt ze enthousiast. “En ik moet zeggen dat ik tot op heden nog geen regel dag gehad, omdat ik altijd een overvloed aan voeding heb!
Sowieso raadt Sanne borstvoeding, ondanks de eerdere tegenslagen, nog steeds aan. “Het is zo veel minder werk! Je hebt altijd voeding, de juiste hoeveelheid, de juiste temperatuur, je hoeft niks weg te gooien of flesjes om te spoelen. Het enige lastige is dat je, wanneer je kolft tijdens het werk, je wel flesjes moet schoonmaken, uitkoken en dergelijke. Maar ach, dat is af en toe!
We gaan door tot Noë Joy zelf aangeeft niet meer te willen. Ik hoop tot zeker twee jaar, maar vier jaar is ook goed!” 
Hoe het verder met Sanne en Dennis en de meiden gaat.
‘Wat gaat de tijd toch snel!”, vertelt Sanne. “Elke keer als onze blog uit komt zijn we weer vier weken verder en Noë Joy haast een maand ouder. Dat doet stiekem wel een klein beetje pijn, wetende dat het hele kleine niet weer terug zal komen!”
“We hebben nu de eerste twee weken vakantie erop zitten. De eerste week stond compleet in het teken van het Wapserfeest, het dorpsfeest. Dennis zit in de organisatie voor het eerst dit jaar, die was dus veel weg. Ik had het gevoel dat ik nog harder aan het werk was, dan wanneer ik voor de baas aan het werk ben. Je wilt wel wat meepakken van het Wapserfeest, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan met drie kids, waar je de zorg even alleen voor hebt.”
“Mijn dagen bestonden dus uit; veel thuis zijn en als we de deur uit gingen, kinderen opvangen met het daarbij horende gemopper. En het was heus ook wel leuk hoor, maar volgend jaar zie ik het toch graag anders. Gelukkig hebben we hele lieve familie/buren die me hielpen om onze kids in toom te houden!”
Nu genieten van de rest van de vakantie
“De tweede week staat in het teken van vakantie”, vertelt Dennis. “Niet te veel doen op wat geplande dingen na. Even tot rust komen met elkaar!” “Stiekem zitten we op internet te kijken naar nog een weekje Denemarken, mochten we nog een leuke aanbieding tegen komen denk ik dat we er nog een week tussen uit knijpen!”
Controles bij het ziekenhuis
“We moeten met Noë Joy naar het ziekenhuis voor controle van haar neusje en bespreken hoe het gaat met de medicatie”, vult Sanne aan. “Ook het ophogen van de medicatie hoort hier helaas bij. Die medicatie is wat; de hoofden die ze trekt om het maar niet in te hoeven nemen zijn erg aandoenlijk. Lippen stijf op elkaar, een poging tot boos kijken, hoofdje wegdraaien en ze begint nu ook al te slaan naar het spuitje waar de medicijnen in zitten.
Gelukkig boekt het goed resultaat. “Haar neus knapt enorm op, we maken regelmatig foto’s en als je het verschil ziet, is het het zeker waard om twee keer per dag het gevecht aan te gaan”, lacht Sanne.
Spreidbroek
“Noë Joy is afgelopen week ook naar het ziekenhuis geweest voor controle van haar heupjes”, vertelt Sanne. “Josefine en Vieve hebben beide een spreidbroek gehad, zij hadden beide heupdysplasie.”
Bij Josefine hebben Sanne en Dennis nu de laatste controle gehad. “Dat was een half jaar geleden ongeveer, het lijkt erg goed. Ze hoeft pas weer als ze een jaar of 5 is.” Bij Vieve lijkt het wat minder mooi, maar dat moet nu eerst even de tijd hebben. “Je kunt aan haar loopje zien dat er iets niet helemaal pluis is en dat ze haar rechter beentje ontlast”, legt Sanne uit. “Ik vond het nu dus extra spannend. Maar ze zeggen; driemaal is scheepsrecht! En dat is helemaal waar. Want Noë Joy haar heupjes zijn goedgekeurd. Hoera!” 
Over vier weken vertellen Sanne en Dennis je uitgebreid over wat ze allemaal meenemen als ze op pad gaan, en hoe ze kleine Noë Joy vervoeren. Sanne is veel bezig met draagdoeken en het dragen, en heeft zich daar behoorlijk in verdiept. Zo veel zelfs, dat ze rustig overweegt om de opleiding tot draagconsulent te volgen. Maar daar vertelt ze je over een paar weken uitgebreid over. Kun je zolang niet wachten, en wil je meer verhalen over voeding lezen? > Bekijk dan ook eens de blogs van Sybrich en Reimer en Marjanne en Watse, die hun ervaringen delen. Volgende week vertellen Martin en Maartje je alvast alles over wat zij straks allemaal meenemen en inpakken als ze met hun kleine meisje willen gaan lopen.
