“Ik heb een boek in de kast liggen over voeding en borstvoeding, maar inmiddels ligt er een dikke laag stof op'', vertelt Maartje. ''Ik denk niet dat ik me helemaal ga inlezen erover, het komt wel na de bevalling.”
“Ik wil borstvoeding proberen. Dat lijkt me het mooiste wat er is. Bovendien ook het beste wat je je baby kunt geven. Maar ik heb, behalve dat boek, helemaal niets in huis gehaald, of voorbereid. Ik laat het over me heen komen. Dat soort dingen, dat komt allemaal wel als ik bevallen ben.”
“In het ziekenhuis is er goede hulp en kan ik het gewoon proberen.” Maartje wil het wel volledig toegewijd doen. “Ik wil dan eerst ook niet iets met een fles doen. Het moeten goede pogingen zijn, maar als het echt niet gaat, dan is het zo, en dan leg ik me daar ook bij neer. We gaan het zien.”
Over voeding gesproken
Nog een week of 6 en dan is Maartje uitgerekend. Haar verlof is net ingegaan. “Nu is het wel echt tijd om rustig aan te doen. Ik voel me soms een bejaarde. Ik kan bijna niets meer doen zonder daarna meteen rust te nemen”, lacht ze. “Ik heb veel vruchtwater, dus mijn buik is echt enorm zwaar.”
“Vorige week zag ik Maartje naar de keuken lopen. Mijn collega, die even op bezoek was, en ik keken naar haar en toen moesten we wel een beetje lachen”, vertelt Martin. “Ja, mijn buik gaat echt van links naar rechts als ik loop”, lacht Maartje. Martin: “We maakten een grapje toen, dat ze eigenlijk een shirt moest hebben met: ‘Pas op, zwenkt uit’ als tekst achterop”. Maartje: “Wat? Echt? Oh, wat gemeen Martin! Maar het is eigenlijk wel zo: ik zwenk uit.”
“Maar jij bent ook aangekomen Martin!” “Klopt”, lacht Martin. “Ik ben een beetje veel aan het meesnaaien met Maartje, en zo’n verhuizing en klussen helpt ook niet echt mee. Er is veel pizza, patat en andere snelle maaltijden besteld de laatste weken. Ik ben al vijf kilo aangekomen. Gelukkig zit de sportschool hier om de hoek!”
Meezwangeren
“Ik ben sowieso een beetje aan het meezwangeren met Maartje”, vult hij aan. “Ja, de laatste tijd ben jij bijna nog erger dan ik”, lacht Maartje. “Martin heeft heel veel nesteldrang. Hij is ineens van alles in elkaar aan het zetten, en constant aan het klussen.”
“Tot voor deze verhuizing had ik eigenlijk nog nooit een schroevendraaier vastgehouden”, vertelt Martin. “Maar nu, ik zet alles in elkaar.” “Ja, dan kom ik in het huis, en dan heb jij ineens weer een kastje in elkaar gezet”. “Ja, ik wil het gewoon graag klaar hebben voor als de kleine er is. Ik wil het gewoon graag goed voor elkaar hebben voor als ze komt.”
Het duurt lang, maar toch ook weer niet
“Van mij mag ze nu ook wel komen, ik ben er helemaal klaar voor.” Martin kan bijna niet meer wachten. Maartje is er ook wel klaar voor, maar zij kijkt er wel anders tegen aan. “Ik kan ook bijna niet meer wachten, het lijkt wel heel lang te duren, maar eigenlijk lijkt het allemaal ook weer heel kort, want als ik terug kijk, lijkt het nog maar zo kort geleden dat we erachter kwamen dat ik zwanger was.”
“Maar eerder hadden we allemaal mijlpalen die we steeds bereikten. De eerste drie maanden, de twintig weken echo, dat soort dingen”, legt Martin uit. “Dat is nu niet meer zo. Nu is het gewoon wachten tot de bevalling, en daardoor lijkt het misschien wel langer te duren.”
Toch een mijlpaal nog
Toch was er nog wel een mijlpaal, vorige week. “We hebben een 3D-echo laten maken. Na drie pogingen lag mevrouw er eindelijk goed voor”, vertelt Maartje. Hun kleine meid is erg beweeglijk, en de eerste twee keer dat ze de 3D-echo wilden doen, lukte het daarom niet. “Maar vorige week was het eindelijk zover. Dat was nog wel echt een mijlpaal. Zo mooi om te zien, alles zit er op en er aan. Ze lijkt echt heel erg op Martin. Zijn mond, zijn vorm van de ogen, het is helemaal een kleine Martin.”
“Ja, dat was voor mij echt heel bijzonder”, vult Martin aan. “Omdat ik geadopteerd ben, heb ik nooit iemand gehad die echt op mij lijkt, of waar ik dingen van mezelf in terug kan zien. Dit is voor het eerst dat ik dat heb. Ik ben daarom ook stiekem wel heel blij dat ze erg op mij lijkt, dat is voor mijzelf toch heel fijn. Mijn eigen vlees en bloed.”
Laatste loodjes
“Ik heb wel veel kwaaltjes nu hoor”, vertelt Maartje. “Ik zit echt in die laatste fase. Vorige week hebben we bijvoorbeeld voor het eerst in het nieuwe huis geslapen. Nou, Martin sliep als een roos, maar ik was de hele nacht wakker. Heb het zo snel warm, dus de hele nacht liggen zweten en woelen.”
Martin doet nu veel in het huis. “Ik wil wel, maar Martin zegt nu ook steeds dat ik rust moet nemen. En dat is eigenlijk ook gewoon nodig. Dus deze week ben ik naar schoonheidssalon geweest. Ja, ik heb zelf een salon, maar was voor mezelf al een hele tijd niet geweest. Als ik dan straks in het ziekenhuis lig, dan lig ik er in ieder geval netjes bij”, vertelt ze. Martin grijnst. “Nou, ik weet niet hoor, of je dan echt netjes er bij ligt.” “Nou, in ieder geval met keurige nagels, tenen, en een mooi huidje”, lacht Maartje.
‘Oh, ik moet niet te veel lachen, dan plas ik in mijn broek”, vult ze meteen aan. “Ja echt, de kwaaltjes zijn allemaal alsof je een bejaarde bent. Bij niezen gaat het ook wel eens fout.” Gelukkig heeft Maartje geen last van hooikoorts
.
Zou Martin over een tijdje nog steeds aan het meezwangeren zijn, en al drie tuinhuisjes in elkaar hebben gezet? En zal Maartje er helemaal klaar voor zijn dan? Over vier weken vertellen ze je weer alles over de ontwikkelingen in hun zwangerschap. > Maar tot die tijd kun je ook meegenieten van de ontwikkelingen bij Marjanne en Watse en Sanne en Dennis. Volgende week vertellen Sybrich en Reimer je alles over hoe hun bevalling is gegaan, want ja: hun mannetje is er!
