“Er zit al een drie-jarig verhaal achter de naam Noë Joy”, lacht Sanne. “Eigenlijk hadden we de naam Noë Joy al uitgekozen voor onze eerste dochter, maar Dennis versprak zich bij mijn ouders!"
“Toen Dennis zich versprak, wilden we de naam niet meer gebruiken, want de verrassing was er af”, legt ze uit. “Dat was ontzettend jammer! We hebben nog een tijd over de naam getwijfeld toen, maar waren er snel over uit toen ik een prachtig schilderij kocht. Het was een koe met een label in haar oor, waarop stond; Josefine. Toen waren we er over uit, onze eerste dochter ging Josefine Vajènn heten!”
Bij Vieve hebben we er even over nagedacht, maar hadden we al een andere naam die ons het meest aansprak. Vieve Madelieff! Tijdens de zwangerschap van Noë Joy zijn vele namen de revue gepasseerd. Noë Joy stond nog steeds op ons lijstje, maar waarom we daar niet gelijk voor hebben gekozen weten we niet. We waren er uit, het werd Tjess.
Vallen over de naam
Sanne was bezig met naamblokken voor op de meisjes hun kamertjes. “Ik had de namen van Josefine en Vieve al doorgegeven en zou zodra we er uit waren de naam van onze derde spruit doorgeven. Ik schreef een mail met de naam; Tjess. En hop verzonden! Toen sloeg de twijfel toe.”
“Ik had honderd keer Tjess Tjess Tjess hardop gezegd, maar bleef struikelen over je T-j.... Ik kreeg het niet vloeiend mijn mond uit. Ja, je raad het al; Paniek! Dit was niet de naam voor ons derde meisje. Ik heb, lichtelijk gepanikeerd, Dennis gebeld en gezegd dat deze naam het niet ging worden. "Zullen we nu maar echt Noë Joy doen?” Dennis antwoordde meteen “Ja, dat doen we.” Alsof hij al weken wachtte op deze verlossende vraag! Ik was toen al 37 weken zwanger, dus het was echt op het laatste moment!”
Inspiratie voor de naam van hun meisje
“Mijn moeder is kraamverzorgende”, vertelt Sanne. “En van alle kraamgezinnen plakt ze de geboortekaartjes in. Toen we zwanger waren van Josefine, hebben we alle plakboeken uitgeplozen op zoek naar inspiratie voor leuke namen. Noë Joy was een van de eerste namen die ons opviel, die naam kwam op het lijstje.
“We hebben nooit een intentie gehad om onze meiden te vernoemen. Ze hebben namelijk 6 opa’s en oma’s, omdat Dennis zijn ouders gescheiden zijn en weer nieuwe partners hebben. Dan zit je toch altijd met het gevoel dat je anderen passeert, als je hun niet vernoemd.” Dat wilden Sanne en Dennis niet, dus daarom hebben ze voor een originele, eigen naam gekozen.
“Toch kwamen we er achter dat we onbewust Noë Joy wel een beetje vernoemd hebben. Haar tweede naam is namelijk Mare-Lijnn en één van haar opa’s heet Marcel. Op de 'c' na, is hij dus wel een beetje vernoemd!”
“Het was in het begin wel lastig om iedereen uit te leggen hoe je de naam spelt en hoe je hem uitspreekt. (Er komen hier in de omgeving meer wat standaard namen voor.) Is haar roepnaam dan Noë? En is het Noé, of Noë? Maar nee, het is gewoon Noë Joy, als roepnaam. Helemaal.”
Stress met de fles
Sanne is inmiddels aan haar nieuwe baan begonnen. Maar dat zorgde nog wel even voor de nodige stress. “Noë Joy wilde de eerste dagen niet aan de fles en dat was toch echt wel nodig. We hebben heel veel geprobeerd. Bij mij pakte ze de fles wel toen we gingen oefenen, maar helaas bij onze gastouder niet. Toen zijn we overgestapt van de Calma naar dr. Brown. Deze wilde ze gelukkig wel!” Nu zijn we weer over op de Medela fles, maar dan met een gewone speen. “De borstkolf is namelijk ook van Medela en die spenen zijn toch bijna hetzelfde als die van Dr. Brown. Dus dan kan ik rechtstreeks in het flesje kolven.
Toen het puntje bij paaltje kwam en ze niet dronk
“Ik ben er toen over gaan lezen, op verschillende fora en op Facebook”, vertelt Sanne. “Daar kwam ik moeders tegen met hetzelfde probleem. In een aantal reacties las ik dat ze gewoon aan het werk gingen en dat hun kindje dan ’s avonds het inhaalde.” Maar dat is voor Sanne en Dennis wel iets lastiger.
“Noë Joy krijgt medicijnen voor de voeding. Ze heeft een aardbeienvlek op haar neus, deze wordt behandeld met medicatie. Deze medicijnen hebben een bijwerking, waardoor ze in een hypo kan raken wanneer ze te weinig voeding binnen krijgt. Het is dus extra belangrijk dat ze voldoende voeding binnen krijgt. Om die reden geef ik haar sowieso ’s morgens zelf de medicatie en de borst. Dan weet ik in ieder geval zeker dat ze in combinatie met de medicatie, voldoende voeding heeft gehad. Dat houdt in dat ik om 05:00 uur de eerste voeding moet geven, voor mijn werk. Maar het gaat nu goed en ze pakt de fles.”
Gastouder
Sanne en Dennis hebben sinds een jaar een gastouder aan huis. “Voor deze zwangerschap werkte ik ook onregelmatig. Soms diensten tot 12 uur ’s avonds en dan nog naar huis. Dennis was voor zijn opleiding toen veel in Duitsland. We vonden niet dat we van onze ouders konden verlangen om ’s avonds op te passen wanneer ik late dienst had. Toen zijn we gaan rond kijken naar geschikte opvang, onze gastouder werd ons door verschillende mensen aangeraden in onze omgeving.”
Inmiddels is Rianne al een jaar een groot onderdeel van hun gezin. “Tijdens mijn zwangerschap is ze elke week op dinsdag gebleven”, vertelt Sanne. “Zo bleven Josefine en Vieve vertrouwd met haar en had ik even een dag voor mezelf.”
Voor- en nadelen van een gastouder
“Er zitten wel wat voor- en nadelen aan een gastouder”, vertelt Sanne. “De kinderen groeien namelijk veel meer thuis op, omdat ze bij ons in huis is. In een opvang leren ze andere kinderen kennen, met andere kinderen spelen en is het voor hun sociale ontwikkeling misschien beter. Hier thuis hebben ze alleen elkaar. Maar ze doen wel heel veel leuke dingen samen met hun gastouder.”
“Josefine gaat al een jaar naar de peuterspeelzaal, dus die heeft eens per week meerdere kindertjes om zich heen waarmee ze kan spelen. En Vieve gaat na de zomervakantie ook! Dus dat komt helemaal goed.”
Dat Rianne aan huis komt, is meteen ook een voordeel. “Juist omdat we van die onregelmatige diensten hebben, is het handig”, legt Sanne uit. “Ik kan mijn kinderen namelijk niet om half zes in de ochtend al bij een opvang brengen. Dat is niet te doen, ook voor mezelf niet. Nu zijn ze gewoon lekker thuis en kunnen ze blijven liggen. Alleen Noë Joy moet ik wakker maken voor haar eerste voeding, de rest slaapt gewoon lekker door.”
Om naar uit te kijken
Dennis is veel weg voor zijn werk. In de vorige blog kwam dit ook al naar voren en vertelde hij dat het soms wel lastig is met de meisjes. “Ik merk nu dat hij anders naar de meisjes probeert te kijken”, vertelt Sanne. “Eigenlijk missen ze papa gewoon heel erg en dan worden ze claimerig naar papa als hij thuis is. Hij ziet dat nu ook, daardoor kan hij er anders mee om gaan. Zijn korte lontje wordt langzamerhand steeds weer langer”, lacht Sanne.
De meisjes klampen nu regelmatig aan hem vast, als hij er wel is. “Als Dennis voor zijn werk weg gaat, is er eigenlijk niets aan de hand. Maar als hij terug is, thuis is en bijvoorbeeld even boodschappen gaat halen of het gras gaat maaien, dan barst ineens bij Vieve de bom en is ze ontroostbaar dat papa weg gaat”. Gelukkig is het nog maar voor eventjes. “Ja, nog twee weken en dan hebben we heerlijk vier weken samen vakantie. Daar kijken we allemaal naar uit!”
Over vier weken vertellen Sanne en Dennis verder over de ontwikkelingen met kleine Noë Joy en hun gezin. Wil je meer Bolle Buiken Blogs lezen? Lees dan ook het verhaal van Sybrich en Reimer of Marjanne en Watse. En hou volgende week ook even in de gaten! Dan vertellen Martin en Maartje alles rondom het thema voeding.
